3-gangenmenu voor 13 euro?

Halverwege de Koninginnegalerij te Brussel kan je naar links. Bijna onmiddellijk op je rechterkant, zie je een restaurant met een bordje:

“Menu: 13 euro”

  • Als voorgerecht kon je kiezen tussen Carpaccio, zalm of tomatensoep.
  • Als hoofdgerecht kon je een keuze maken tussen steak peper-room, konijn, zalm of mosselen.
  • Als nagerecht kreeg je iets van het huis.

Mijn eerste reactie was: “Dat klink wel erg goed. Dan zal de drank wel 3 keer zo duur zijn.” Maar uiteindelijk besloten we: “Stel dat de drank nog eens 13 euro is dan valt het nog steeds goed mee voor een driegangenmenu.” Weer fout.

  • De tomatensoep was zuur.
  • De mosselen waren echt slecht van smaak. Er zaten zelfs een paar mosselen tussen die duidelijk al een paar maand dood waren voor ze werden gekookt. Bij de mosselen lagen 10 knisperige frieten, druipend in olie.
  • Als nagerecht kregen we een verfrommelde pannenkoek met een sterke, zurige sinaasappelstroop.

Héhé, dat viel allemaal uiteindelijk nog mee voor 13 euro he! Of niet?

  • Voor een aperitief betaalde je 6 euro.
  • Voor een halve liter rode huiswijn betaalde je 14 euro.
  • Voor een koffie kon je 3,5 euro neertellen.

En uiteraard hadden ze geen drankkaart zodat je na wat bedenkelijk kijken uiteindelijk nog een watertje had kunnen bestellen…

Gevolg: Een rekening dubbel zo hoog dan verwacht!!!

Als je ook zo’n moment hebt waarop je gevoel je waarschuwt dat iets te mooi is om waar te zijn maar je blind vertrouwen in de mensheid houdt je tegen, vertrouw dan op je wantrouwen. Je wordt met de zoete glimlach belazerd de dag van vandaag! En dan herinner je je het etentje plots als veel minder gezellig.

One ring to screw them all…

Wie van plan is om in de toekomst een tripje naar Parijs te plannen, moet ik waarschuwen voor Parijzenaars die duidelijk ‘in de ban’ zijn van ‘de ring’. Vooral op de Champs-Élysées moet je alert zijn! Toen ik deze ‘ringdragers’ in de gaten kreeg, heb ik me gelukkig niet laten oplichten.Observatie is een goed schild tegen oplichterij.

Ik merkte dit soort zwendelarij op toen ik één voet op de Champs-Élysées had gezet. Ik stak het zebrapad over aan het begin van deze peperdure winkelstraat – of het einde, voor de pessimisten – toen ik en mijn reisgezel in het Frans werden aangesproken door een uiteraard onschuldig uitziend vrouwtje dat blijkbaar net een ring had opgeraapt van de grond. Ze zei expliciet dat ze zonet een ring had gevonden – zoals we inderdaad hadden opgemerkt – en vroeg of die toevallig van ons was. Toen we ons hoofd schudden, bleef ze maar nadrukkelijk zeggen dat de ring niet van haar was en dat het wel echt goud leek! Wij mompelden iets als “Ja zeg, hou hem dan zelf als jij hem hebt gevonden; van ons is hij niet” en staken over.

Toen ik met mijn bagage stond te prutsen voor ik de roltrap naar de metro nam, zag ik het vrouwtje de ring terug op de grond leggen, deze met een verbaasde blik terug oprapen en dezelfde komedie opvoeren bij een andere toerist. Ik had wel een vermoeden gehad dat er iets niet in de haak was door haar opdringerig gedrag, maar toch viel mijn mond open.

Een paar dagen later probeerde een man precies hetzelfde trucje maar wij waren al voorbereid en liepen hem straal voorbij terwijl we hem in de voor hem onverstaanbare Nederlandse taal dingen toeriepen als “nee, laat ons gerust” en “jaja, dat trucje kennen we al”. Het was ook exact dezelfde gouden ring!

Is dit een afleidingsmanoeuvre? Zit een beetje verder iemand anders te wachten om er met je bagage vandoor te gaan? We zullen het wellicht nooit precies weten, maar het kan niet veel goeds betekenen. De boodschap is dus: neem geen gouden ring aan van een vreemde. Tenslotte leerde Frodo ons al wat voor zware verantwoordelijkheden en bittere gevolgen met het accepteren van een ring samen gaan.