Gsm-fraude?

Deze avond, na het bezoek aan een tentoonstelling, ging ik huiswaarts en nam ik de tram aan de halte Elizabeth in Antwerpen.
Daar zag ik een schattig jong meisje van Afrikaanse afkomst. Ik glimlachte naar haar en zij glimlachte vriendelijk terug.
Na een tijdje kwam ze naast me zitten en vroeg ze me om een gunst. Ik had het moeilijk haar te begrijpen aangezien ze erg gebrekkig Nederlands sprak. Gelukkig kon ze wat woorden Engels spreken. Uiteindelijk verstond ik dat ze mijn gsm wou gebruiken om het thuisfront te verwittigen dat ze wat later zou zijn, anders waren haar ouders ongerust. Haar gsm had geen belkrediet meer.
Het zag er me een lieve meid uit dus ik aarzelde niet en toetste voor haar het nummer in dat ze dicteerde in het Engels. Ze bleef ongemakkelijk naast me zitten en ik zei haar dat ze mijn gsm gerust zelf mocht vasthouden, anders was het wel erg onhandig.
Ze belde en liep een eind weg met mijn gsm. Ze kwam vrijwel onmiddellijk terug. Ik vroeg haar dus of ze niet hadden opgenomen. Ze zei iets maar ik verstond haar niet.
Toen vroeg ze of ze een ander nummer mocht proberen. Ik gaf haar mijn gsm terug. Weer liep ze weg en kwam na een tijdje terug. Ik vroeg haar of ze nog steeds niemand had kunnen bereiken. Ze schudde haar hoofd maar leek me plots heel erg zenuwachtig.
Ik kreeg argwaan en checkte even de nummer waar ze heen had gebeld bij ‘dialed numbers’, een gewoon gsm-nummer maar ze had blijkbaar maar een keer gebeld in plaats van twee keer. Vreemd.
Toen werd ze nog veel zenuwachtiger en vroeg ze opdringerig een derde maal om mijn gsm. Ik gaf hem terug maar hield haar intussen nauwlettend in het oog terwijl ze naast me zat. Ze ging naar de ‘dialed numbers’ folder en wiste daar het nummer dat ze had ingetoetst. Toen vroeg ze of ze mijn gsm nog even mocht houden om terug te bellen maar ik vertelde haar dat dat niet ging omdat mijn tram eraan kwam. Ik stapte op de tram en het eerst zo vriendelijke meisje wierp me een woedende blik toe.

Een vreemd verhaal…

Ik was natuurlijk ongerust dat er iets veranderd was in de instellingen van mijn gsm, dat ik plots gigantisch hoge rekeningen zou krijgen of een abonnement op pittige erotische sms’jes, wat denkt een mens allemaal na zo’n ervaring… Ik weet alleszins dat ik nooit nog mijn gsm uitleen aan vreemden.

In Amerika moest ik zelf beroep doen op iemand anders’ gsm om een taxi te bellen. Ik kreeg er meteen een aangeboden van een vriendelijk meisje die het zelfs een belachelijke gedachte vond dat ik haar er een kleine vergoeding voor zou geven. Blijkbaar is het daar veel minder taboe…

Ik ben achteraf wat gaan Googlen over gsm-fraude en vond deze tekst.
Kennelijk maak ik me zorgen om niets…

Hebben jullie gelijkaardige ervaringen of verhalen gehoord? Aarzel dan niet om te reageren.

Partnerleugens – Deel 1

Op MSN stond vandaag een artikel over de top 10 leugens die mannen verkopen. Nu is MSN wel een sensatiegerichte bron die veel absurditeiten de wereld in stuurt maar het zet je best nog wel aan het denken…

Hoe verliefd je ook bent, hoe groot de liefde ook is, er zal wel al eens een leugentje aan het licht komen. Om de eerste leugen al te vermijden, kan je al toegeven dat je, net zoals iedereen, wel eens liegt. “Ik lieg nooit is de meest ongeloofwaardige leugen ooit.”

Toch, als ik die leugens bekijk, voornamelijk populair bij mannen volgens MSN, denk ik dat ik toch een open relatie heb waarin het aantal leugens tot een minimum beperkt wordt. Leugens dienen vaak om jezelf of iemand anders te beschermen of om iemand niet te kwetsen. Als je elkaar goed kent, weet je dat kritiek goed bedoeld is en dat je daar als mens iets uit kan leren.

Maar toch blijven leugens een vorm van bedrog. En wat is het dan zoal dat partnerlief voor je wil verbergen? Let vooral op bij volgende uitspraken:

“Ik heb niet teveel gedronken”

Als hij dat al lallend verkondigt, dan weet je hoe laat het is. Gelukkig heb ik mijn partner nog nooit dronken geweten.

“Er is niets”

Zowel mannen als vrouwen hebben wel eens moeite om over hun gevoelens te praten. En ook de leugen (als je daar dan al echt over kan spreken) “Er is niets” komt dan vaak opduiken. Gelukkig weet je dat wat iemand zegt en voelt niet altijd overeen komt dus zowel ik als mijn partner hebben een ‘zeurskill’ ontwikkeld die zo overtuigend is dat degene die zogenaamd ‘geen probleem’ heeft uiteindelijk toch uit de biecht klapt.

“Ik had geen bereik”

Dit blijkt volgens MSN een leugen te zijn die een ongerust telefonerende vrouw vaak van haar man te horen krijgt. Het is natuurlijk niet automatisch een leugen maar als zijn bereik dagelijks uitvalt en hij werkt niet in the middle of nowhere, is het tijd voor een nieuwe gsm.

“Zo duur was het niet”

Die leugen komt me hilarisch bekend voor… en vooral het feit dat MSN een afbeelding van Xbox-spelletjes toevoegt, is sprekend!

“Ik ben onderweg”

Hier heb je eigenlijk niet meer uitleg bij nodig dan de foto op MSN van een onderuit in de zetel hangende man voor een voetbalmatch op tv met pint in de hand. Gelukkig is mijn partner geen voetbalfan en hoeft hij geen enkele passie stiekem te beoefenen.

“Ik zit vast in het verkeer”

Aangezien mijn partner thuis werkt en wij nog niet over een auto beschikken, hoef ik me daar ook al geen zorgen om te maken.

“Nee, je kont lijkt daar niet te dik in”

Een belachelijke stelling, maar ze stond erbij. Liever hoor ik: “Je mag gerust wat afvallen, als je je daar zelf beter bij voelt, maar weet dat ik je nog steeds mooi vind.” En ik wil toch graag geloven dat dat een oprechte uitspraak is.

“Sorry, ik heb je oproep gemist”

Deze hebben ze toegevoegd omdat ze niet aan tien leugens geraakten waarschijnlijk. Hetzelfde maar anders…

“Je bent vermagerd”

Dit is eigenlijk een leugen die ik vaker van andere vrouwen hoor dan van mannen.

“Dat is wat ik altijd al wou”

Deze leugen is volgens mij ook uniseks en gemakkelijk te doorzien. Gelukkig hou ik een lange lijst bij van wat mijn partner weldegelijk altijd al wou. Op die manier hoeft deze uitspraak geen leugen te zijn. Als er niets is waar je partner al lang van droomt, wordt het moeilijk natuurlijk…

Deze lijst zou ik toch met een korrel zout nemen. Hij is blijkbaar gebaseerd op het typische MSN-beeld van een man: “een hypocriete, vleiende ‘blijvenplakker’ die wel eens een glaasje lust”.

Als je wat gevoel hebt voor lichaamstaal, zal je gemakkelijk leugens kunnen onderscheiden van de waarheid. Na een tijdje ga je ook weten wie er al gemakkelijker leugens vertelt (bv. om interessant te doen) en wie niet.
Het is ook niet omdat je je partner eens betrapt op een leugentje dat hij een bedrieger of een doortrapte leugenaar is. Maar misschien moet je toch eens een uitgebreid gesprek met hem voeren als je het volgende te horen krijgt:

“Nee, er is niets. Ik ben gewoon moe. Ik ben net die nieuwe Blu-Rayspeler gaan kopen – zo duur was hij trouwens niet. Niet dat ik niet blij was met jouw cadeau gisteren hoor! Dat is iets dat ik altijd al heb gewild. Je had me gebeld vanmiddag maar ik had je oproep gemist. Ik wou je nog terugbellen maar ik had geen bereik en ik was onderweg en ik geraakte vast in het verkeer… Je kont ziet er mooi uit in die nieuwe broek trouwens. Volgens mij ben je vermagerd. Enneh… Nee, ik ben niet dronken!”

Homebanking bedreigd

De homebankingservice van Dexia, Fortis, ING, KBC wordt bedreigd door een virus. Het virus zorgt ervoor dat je onbewust de inhoud van je rekening overschrijft naar het rekeningnummer van de misdadigers. Het is geen hoax maar een reële bedreiging. Banken als Axa blijven voorlopig gespaard.

Toch kunnen alle homebanking gebruikers maar best op hun hoede zijn. Als er een vreemde pop-up verschijnt die je nog nooit eerder kreeg en die je vraagt om je logingegevens en/of pincode te bevestigen, kan je dat best niet doen en je bank inlichten. Waarschijnlijk zal er gauw meer informatie worden verstrekt omtrent wie zoal de slachtoffers zijn en waar je concreet voor moet oppassen. Maar men is beter maar tijdig gewaarschuwd.

Meer lezen over het homebankingvirus?

SPAM deel 5 – een analyse

SPAM – een analyse

Misschien helpt deze analyse van een SPAM-bericht je om in de toekomst iets minder medelijden te hebben met dergelijke berichten en vooral iets meer inzicht te geven in de tool van de ‘emotionele chantage’ waarvan schrijvers van dergelijke berichten handig gebruik maken. Bedenk vooral eens hoe beledigend deze verzonnen berichten zijn voor mensen die effectief in deze situatie zitten!

Onderwerp: FW: : KANKER!!! Lees dit zeker AUB gans vanonder

Wat vertelt het onderwerp ons? Je ziet al meteen dat het een doorgestuurd bericht is (FW: forward) met hoofdletters en uitroeptekens en een uitdrukkelijk verzoek om de mail volledig te lezen. Een in het oog springend woord dat al meteen choqueert en de ‘gans vanonder’ wijst er al op dat je eerst 20 minuten door rijen e-mailadressen kan scrollen… Ik had hem op basis van de titel al in de prullenbak gekegeld.

Goeiedag ,
De mail is structureel slecht opgebouwd, zoals je kan zien. (En in de originele mail was het nog erger want ik kon het niet laten om toch een beetje aan de bladspiegel te prutsen)

Ik ben een jonge papa van 29 jaar. Mijn vrouw en ik
hebben samen een schitterend leven gehad.

Jonge mensen die iets ergs meemaken, dat vinden we meestal nog net iets erger… Dus dit is weer bedoeld om op het gemoed te werken…
  We hebben een kind. Haar naam is Rachel en ze is 10 jaar.
Wat een mooie leeftijd: net nog schattig en onschuldig.
Onlangs heeft de dokter een hersenkanker in haar kleine
            lichaam gedetecteerd.

In haar “kleine lichaampje”. Dat vinden we erg.

           Er is slechts 1 manier om haar te redden: een operatie. (…en die ga JIJ betalen!)

            Spijtig genoeg hebben we niet voldoende geld om dit te
            betalen, AOL en DNET steunen ons… (dacht ik het niet!)

Het enige wat ze kunnen doen is het volgende :

            ik stuur u deze e-mail en u stuurt hem door naar andere
            personen . (natuurlijk… en dan krijg jij er geld voor zeker?!)

AOL zal deze e-mail volgen en tellen hoeveel personen hem
            Ontvangen hebben.

(ocharme dat administratief personeel! Die moeten zeker drie uur scrollen dan.)

Elke persoon die deze e-mail opent en hem naar tenminste 3
            personen

(quota’s, barema’s, minima, … daar doen wij allemaal niet aan mee. Er zijn al genoeg verplichtingen!)

doorstuurt , schenkt ons 32 eurocent. (“Dus ze gaan jou betalen om de server te overbelasten?” Ik dacht het niet.)

Alsjeblief , help ons. (Nu gaan we sentimenteel doen…)

Neem de tijd om dit te lezen, want op een dag zal de muziek
            ophouden . (en nog een beetje mooie beeldspraak…)

En nog een snufje psychologie en filosofie erbij en van die ‘sta eens stil bij je eigen leven rotzooi en we zijn vertrokken…

Het leven is zo kort.

            Omdat je zo snel door het leven holt, mis je de helft van het
            plezier van je bestaan.

            Het leven is geen koers, je moet je levensritme vertragen .

            De tijd nemen om naar de muziek te luisteren alvorens het
            liedje ten einde is..

   A.U.B. stuur dit door !!!

Tweede smeekbede en tweede verzoek om het bericht door te sturen + uitroeptekens!

zodat je een klein meisje steunt.

Doe het voor een ‘klein meisje’. Dat kan je toch niet weigeren?!

A.U.B. stuur dit door naar iedereen die je kent…

Gelukkig is niet iedereen zo naïef om het ook echt te doen. Het aantal mails zou exponentieel groeien. Wie een beetje kan schatten en stil staat bij hoeveel e-mailadressen in zijn adresboek staan, heeft een idee wat voor chaos dergelijke berichten kunnen aanrichten… Dit is trouwens al de derde smeekbede en een derde verzoek om het bericht door te sturen.

            Het is de vraag van een klein meisje dat weldra deze wereld
            zal verlaten, omdat ze een slachtoffer is van een
            verschrikkelijke ziekte : KANKER.

Weer het ‘kleine meisje’, blabla, slachtoffer, ziekte, kanker, verschrikkelijk, … Als dat geen medelijden triggert…

     Bedankt voor de moeite, dit is geen kettingbrief, maar een
            keuze voor ieder van ons om een klein meisje, dat aan een
            serieuze en fatale vorm van kanker lijdt, te redden..

Fataal, lijden, redden, serieus, ‘klein meisje’. JIJ kan het kleine meisje redden en je bent al bedankt op voorhand! En, oh, dit is GEEN kettingbrief. En het staat hier zwart op wit dus dan moet het wel waar zijn. Kanker is ALTIJD serieus en als het fataal is, waarom dan nog geld inzamelen voor een operatie? Gun het kind nog wat rust…

           Dit kleine meisje ‘zo klein’, dat slechts 6 maand meer te leven heeft
(deadline alert!),
zou graag een brief sturen aan iedereen met de boodschap. (maar dat doet ze niet natuurlijk want ‘dit meisje’ is verzonnen)

Om je leven zo vol mogelijk te beleven, want zij zal nooit
            afstuderen… (en we stellen ons in de plaats want dit is ZO herkenbaar!)

Zij zal nooit trouwen, noch kind(eren) krijgen. (Ocharme!)

Door dit bericht naar zoveel mogelijk personen te sturen, kan
            je haar en haar familie een beetje hoop geven.

Weer dat verzoek om de mail door te sturen naar zoveel mogelijk mensen, de vierde keer al? Maar stel je eens in de plaats van die familie!

  Iemand heeft deze brief naar 500 personen gestuurd!!!

Voel je je al schuldig dat jij dit nog niet hebt gedaan? Dat moet toch een ontzettend goed mens zijn geweest… en 500 op de kop, dat moet toch wel lukken!

            Ik weet dat je dit zeker naar 5-6 personen kan sturen.

            Een kleine inspanning…

In vergelijking met die weldoener doe je dan al niet veel moeite… Niet lui zijn he!
En ben je te egoistisch om 10-15 minuten van je tijd te
            spenderen om dit bericht naar enkele personen door te sturen,
            wel dan ben je een zieke geest.
“Je bent een zieke, egoïstische geest als je dit bericht niet doorstuurt!” Voel je je al een slecht mens? Want dat is de bedoeling!
Denk dan gewoon aan het feit dat dit JOU of je kind ook kan
            overvallen!!!!!
Het is ‘overkomen’. De Freudiaanse verschrijving van deze persoon wijst erop dat hij of zij slechte bedoelingen heeft en je alleen maar wil overvallen! Taalfouten zijn trouwens alomtegenwoordig in SPAM.
Dank je, (weer dat bedankje, ook al heb je nog niets gedaan, “want ik heb er alle vertrouwen in dat je in mijn val zal trappen… ehm… jij goed mens!”)

vernietig deze getuigenis niet, laat ze rondcirkelen.
Don’t tell me what to do!
Johan Devadder
            Gentsestraat 7
            9420 ErpeMere
            Tel.               053 80 77 07

Een adres verzinnen kan iedereen! En een bestaand adres pikken ook. En kijk eens aan: als je het adres in Google opzoekt, krijg je een artikel te zien op plaats 1 met als titel: “Dochter van Johan Devadder is kerngezond” op een website over SPAM en hoaxes. Maar daar heb ik sowieso geen seconde over getwijfeld.

STUUR HET DOOR EN LAAT ZIEN DAT JE OOK OM ANDEREN
            GEEFT

Weer die hoofdletters en een DRINGEND verzoek tot doorsturen en de implicatie dat je een goed mens bent als je het doet en willen we dat niet allemaal zijn? (exclusief degene die zo’n ziekelijke SPAM-mails verzint misschien)

Moraal van het verhaal?

Hoe hard de kanker in de mail ook is uitgezaaid, hoe hard de ouders ook hun verdriet uiten en om je hulp smeken en er de nadruk op leggen dat een goed mens daar zelfs niet over zou twijfelen… er is geen garantie dat dergelijke berichten waar zijn (er is zelfs een zeer grote kans van niet) dus check je bronnen grondig of verwijder dergelijke mails onmiddellijk bij ontvangst. Als de situatie echt zo erg is, zal er wel een nieuwsitem over verschijnen of een legaal fonds worden opgericht. Dan kan je alsnog je goed hart tonen zonder e-mailservers te overbelasten…

 

SPAM deel 4 – spam actieplan

Wat kan je doen om SPAM te vermijden?

Niet veel. Er zijn zoveel kanalen en manieren om SPAM te verspreiden dat je er vroeg of laat wel mee te maken krijgt.

Eenmaal gekregen, kan je het bericht markeren als SPAM of rapporteren. Of je kan een klacht indienen.

• Bij twijfel over wat je kan doen of wat als SPAM wordt aanzien, kan je de WETGEVING hieromtrent raadplegen.
• Let goed op voor welke nieuwsbrieven je inschrijft. Andere bedrijven mogen je in principe geen reclame sturen, enkel wanneer je daar zelf om hebt gevraagd.
• Als je een nieuwsbrief niet meer wenst te krijgen, moet je kunnen uitschrijven. Het is je recht. Vaak zit het knopje ‘uitschrijven’ goed verstopt of is uitschrijven erg omslachtig maar elke organisatie is verplicht om jou die mogelijkheid te geven.
• Bij registratie moet je ook de mogelijkheid krijgen om aan te vinken dat je geen reclame wil ontvangen.
• Let erop dat je zelf altijd een degelijke titel aan je e-mailberichten geeft en vraag je vrienden en kennissen om hetzelfde te doen. Al is het maar ‘Hoi’. Een e-mail zonder titel is verdacht. En tegenwoordig kan SPAM al worden verstuurd vanuit e-mailaccounts van mensen die je weldegelijk kent!
• Wil je weten of het om een hoax (‘nepbericht’) of een authentieke mail gaat? Check het dan even via Virus alert.

Jezelf wapenen tegen SPAM is niet gemakkelijk en zal er ook niet gemakkelijker op worden…

SPAM deel 3 – de kenmerken

SPAM-kenmerken:

1. Vissen naar gegevens: De zogenaamde ‘fishing berichten’. Of je nu iets gewonnen hebt of interesse hebt in bepaalde producten, het komt er altijd op neer dat men je gegevens wil achterhalen en dat er naar je adres, telefoonnummer, geboortedatum en dergelijke wordt ‘gevist’. Niet op in gaan dus!
2. Anderstalig: SPAM is vaak anderstalig: meestal Engels maar ook Russisch, Arabisch, Zweeds, Frans, etc. Het komt van over heel de wereld in jouw mailbox terecht. Een reden te meer om te geloven dat je niet de enige bent die het bericht ontvangt. Er bestaat zoiets als BCC (Blind Carbon Copy: elk e-mailadres in BCC krijgt een e-mail maar kan niet zien of er / wie de andere bestemmelingen zijn).
3. Dringend of van levensbelang: “A message from Libya. URGENT!” SPAM wordt vaak verstuurd met hoge prioriteit. Het is een schreeuw om hulp of er staat letterlijk dat je binnen de 3 dagen moet reageren of je wordt geen multimillionair. Of je moet het bericht binnen X dagen doorsturen naar anderen. Herhaling is ook een veelvoorkomend kenmerk. Zelfs een onschuldige partner request naar een bedrijf kan SPAM zijn als hij opnieuw en opnieuw wordt verstuurd. Vaak krijg je hetzelfde bericht verschillende keren met een aanmaning omdat je op het vorige niet hebt gereageerd. “Please reply me”. “Don’t ignore my message this time”. De opdringerigheid druipt eraf! Waarom zou je daar in godsnaam op reageren?
4. Doorsturen naar anderen: Veel SPAM-berichten vragen met nadruk om het bericht door te sturen naar zo veel mogelijk mensen om het netwerk te overbelasten. Maak je geen illusies. Het is NIET mogelijk om geld te verdienen door mails door te sturen, ook niet voor ouders van zieke kindjes. En nee, je gaat niet dood aan een mysterieuze epidemie als je een bericht niet binnen de 10 dagen doorstuurt. Hoe erg de dreigementen ook zijn en hoe ongelofelijk de succesverhalen van de mensen die “wél zo goed of zo verstandig waren om het bericht door te sturen”, het is helemaal FAKE!
5. Medelijden opwekken: “Mijn man is gestorven in de oorlog, mijn kinderen zijn voor mijn ogen dood geschoten, mijn kanarie is ontploft en mijn enige vriend, mijn hond, ligt op sterven en jij bent de enige die ik mijn geld toevertrouw ook al ken ik je totaal niet maar och, heb medelijden, want ik ben toch zo zielig.” Als je dat tussen de regels van een e-mail leest, kan je hem ook best verwijderen. Er zijn erkende liefdadigheidsinstellingen en zelfs die zijn niet allemaal even betrouwbaar…
6. Persoonlijk aanspreken: Het is niet omdat je naam en een paar persoonlijke gegevens worden genoemd in een e-mail dat de afzender betrouwbaar is. Met “afdruk samenvoegen” in de nieuwste versies van MS Word kan je honderden e-mails mét persoonlijke gegevens (naam, voornaam, bedrijf, etc.) tegelijk verzenden. Mensen zijn al gauw gecharmeerd als ze persoonlijk worden aangesproken. Het geeft hen het gevoel dat ze ertoe doen, dat iemand hen aandacht schenkt. Maar je kan beter extra aandacht schenken aan onbekende berichten die dit doen. Want de kans is groot dat ze niet deugen.
7. Vage titels: Titels van SPAM-berichten zijn vaak vaag of onbestaand. “Hello”, “Good day”, “How are you”, “Just saying hi”. Zo vaag dat ze vaak nieuwsgierigheid opwekken of je doen vermoeden dat het slechts om een informeel berichtje van een vriend of kennis gaat…
8. Veel poeha: Er wordt altijd veel drukte gemaakt in SPAM-berichten. Je krijgt 53 uitroeptekens of “Wie dit niet doorstuurt, heeft geen hart!” En “wat erg!” en veel hoofdletters en sterretjes en kometen en bolletjes en driehoekjes… Een reden te meer om die grafische carnaval meteen de prullenbak in te slepen.
9. Erkend, geverifieerd en authentiek: “Copyright © 2011. Verified by VISA. All rights reserved.” Het is niet omdat je een bericht krijgt van je bank of een andere erkende instelling met een logo, copyrightsymbool of het woord ‘erkend’ in de e-mail dat het ook echt is. ‘Name dropping’ en vermelding van geautoriseerde personen garanderen niet dat het wel degelijk om bestaande of belangrijke personen gaat. Vraag je altijd af: “Zou ik zo’n e-mail kunnen schrijven en doorsturen?” en “Is dit een erkend e-mailadres?” Check de website als je niet zeker bent! Een e-mailaccount kan niet zomaar worden afgesloten omdat je je mails te weinig checkt of omdat je je gegevens niet nogmaals hebt ingegeven. Het is niet omdat er ‘Hotmail’ staat dat het ook van Hotmail komt!
10. Too much info: In SPAM-berichten worden vaak veel te lange persoonlijke verhalen  en familiegeschiedenissen vertelt waar niemand zaken mee heeft, met de meest pietluttige onbelangrijke details. Allemaal met de bedoeling om het geloofwaardiger te maken en op je emoties in te spelen. Maar net dat verraadt dat het om SPAM gaat. Vaak worden er historische gebeurtenissen (zoals een echte oorlog) aangehaald om het bericht geloofwaardiger te maken. Niet in trappen!

Diefstal aan bankautomaat

Er is een nieuwe truc om mensen die geld gaan afhalen snel hun geld afhandig te maken:

• Terwijl jij je verrichting doet aan een bankautomaat staan achter je twee mensen geduldig te wachten: een staat meer naar rechts, de andere meer over je linkerschouder.
• Op het moment dat jij wacht tot je geld uit de gleuf tevoorschijn komt, laat een van beide een bankkaart vallen, tikt op je schouder en vraagt of jij die hebt laten vallen.
• Eén seconde verwarring van jouw kant is genoeg voor de andere om er met het afgehaalde geld vandoor te rennen.

Wees dus altijd om je hoede aan bankautomaten!

Nog tips?

• Let op uitstulpingen rondom de opening waar je je kaart insteekt. Soms worden daar apparaatjes op gemonteerd om je pincode te lezen en op te slaan.
• Let sowieso op alles dat verdacht is aan een automaat: kleine uitstulpinkjes kunnen camera’s zijn of andere hoogtechnische fraudeapparaatjes.
• Let erop dat niemand met je mee leest terwijl je geld afhaalt of betaalt met een bankkaart in de supermarkt! Je zou niet de eerste zijn die achteraf tot thuis achtervolgd en verrast wordt!

Populaire frauduleuze praktijken

Via msn kon er al uitgebreid over lezen… een aantal populaire fraudetechnieken belicht:

1. Kankerpatiënt: Het klinkt ongelofelijk maar vooral in Amerika, waar geen sprake is van medische bijstand zoals wij dat kennen en waar je voor een doodgewoon doktersbezoek al snel 500 dollar neertelt, geven sommige mensen zichzelf of hun kind uit voor kankerpatiënten om geld in te zamelen. Sommige gaan daar erg ver in: ze scheren hun eigen haren en wenkbrauwen af en hongeren zichzelf uit bijvoorbeeld.
2. Huisdieren online: Oppassen geblazen met online huisdieren kopen. Er bestaan organisaties die je een pup beloven waarvoor je soms tot 2000 dollar neertelt. Deze puppy’s duiken uiteraard uiteindelijk niet op. Het komt ook allemaal erg geloofwaardig over aangezien je vaak een volledige beschrijving krijgt van het uiterlijk en de karaktertrekken van de pup.
3. Opleiding met jobzekerheid: Mensen zijn op hun naïefst als ze wanhopig zijn. En dus zijn werkzoekenden de ideale groep om op te lichten. Zo kan je wel eens erg veel geld neertellen voor een opleiding waarvan men belooft dat deze je achteraf gegarandeerd een job oplevert. Laat je niets wijsmaken. Garantie heb je nooit.
4. Verkoop van valse geneesmiddelen: Ook zieken of mensen die voor zieken moeten zorgen, kunnen best wanhopig zijn. Ze denken dan ook gauw dat een of andere goeroe het antwoord heeft op al hun problemen, want dat willen ze zo graag. Vandaar dat de verkoop van vaste geneesmiddelen nog steeds een succesvol fraudemiddel is. Deze geneesmiddelen zijn meestal gewoon placebo’s of kunnen je zelfs erg ziek maken! Wees gerust: Als iemand een middel tegen kanker of aids heeft gevonden, dan heb je het vast al op het nieuws gehoord.
5. Rampenhulp: Medelijden is ook een gedroomde emotie voor oplichters. Dus als zich ergens een ramp voordoet, is de kans groot dat mensen in hun buidel tasten, aangedaan door de blikken en getuigenissen van de slachtoffers. En het is ongelofelijk maar er zijn mensen die op dat moment munt willen slaan uit zo’n gebeurtenis en die een zogenaamd erkende organisatie opstarten die het geld zal overmaken aan het betrokken land… niet dus! Ik vraag me af hoeveel van het Belgisch Haïtigeld er uiteindelijk in goede handen is beland…
6. Subsidies en uitkeringen: Het is ons zeker niet onbekend in België; wie een vinger krijgt, wil vaak een arm. Op geld beluste mensen willen daar ook maar al te graag van profiteren: ziektes veinzen om ziektegeld te ontvangen, veel kindergeld opstrijken terwijl een aanzienlijk aantal (geadopteerde) kinderen worden verwaarloosd (ik hoorde zelfs een verhaal over het doorgeven en telkens opnieuw legaal laten inschrijven van pasgeborenen, wat meestal aan het licht komt wanneer de onbestaande kinderen schoolplichtig worden), zwartwerken en intussen van een uitkering profiteren, etc. Egoïstische daden waar uiteindelijk heel de samenleving voor opdraait. We zijn dus dagelijks het slachtoffer van fraude!
7. Serie-oplichting: Let op als er plots iemand in je leven komt die erg veel problemen heeft en die jou uitverkoren lijkt te hebben om vriendschap mee te sluiten en vaak benadrukt wat voor een fantastisch persoon je bent. Ego strelen is ook een efficiënte oplichterstechniek, zeker voor zij die een heel rijtje slachtoffers afgaan. Terminaal ziek, schulden, … Elk excuus is goed maar het komt erop neer dat jij geld zal moeten lenen of afstaan. Deze mensen zijn zo gluiperig dat ze ervoor kunnen zorgen dat het voorstel uiteindelijk van jezelf komt, waardoor je je nog minder van kwaad bewust bent. Pas op voor zulke oplichters en (voor degenen die LOST hebben gezien) denk aan Sawyer…
8. Valse relikwieën: Wie zo hardnekkig in iets gelooft dat hij of zij blind vertrouwt daarop zonder er zelf over na te denken, is ook een gemakkelijk slachtoffer voor oplichterij. Wie houdt van relikwieën moet extra opletten: een stuk mantel van de overleden paus, de haren van Jezus Christus, de aarde van een slagveld, de assen van Ground Zero (9/11), heilig water uit de pommelepombeek, etc. Hoe exclusiever het relikwie, hoe kleiner de kans dat het authentiek is. Als er al een stuk baard over was van Jezus, dan zou het vast in het Vaticaans museum opgeborgen zijn…

Eerste hulp bij nieuwe job – deel 2: Starten

Verzint eer je begint

“It’s not your father’s job”, vertelt Katrin Van De Water van Passion for Work, waarmee ze bedoelt dat je vroeger gewoon moest pakken wat je kon krijgen als job maar dat je anno 2011 toch iets kieskeuriger mag zijn. Iets dat je 8 uur per dag uitoefent, moet op zijn minst bij je passen en mag je niet ongelukkig maken. ’s Avonds mag je gerust nog de nieuwe beltoon van je baas zitten fluiten, zolang het maar uit enthousiasme is en niet omdat dat vréselijke deuntje je tot in je woonkamer achtervolgt na je uren.

Nadat je succesvol hebt gesolliciteerd, is het dan ook belangrijk om alert te blijven terwijl je je eerste stappen zet in een nieuwe job. Een eerste ontmoeting met je baas, een introductie of kennismaking met het bedrijf, het installeren van je nieuwe werkplek en spulletjes, een opleiding in de werkspirit, … het zijn allemaal zaken die je veel informatie geven over je werkgever en het bedrijf waarvoor je werkt en de filosofie van het bedrijf kan maar beter in de lijn liggen van hoe jij denkt, zeker als je een marketingpositie hebt.

Hier zijn een paar aandachtspuntjes die je best in de buurt houdt tijdens het aanwervingsproces en de eerste dagen na aanwerving:

• Begin niet aan je eerste werkdag zonder contract. Sommige bedrijven laten je pas een contract tekenen nadat je al dagen, soms weken aan de slag bent. Een contract is verplicht. Je bent zelf pas in orde vanaf dat het ondertekend is. Je leest het best grondig na. Kijk of de uren kloppen, het loon, de startdatum en parafeer best elke bladzijde. Laat de werkgever hetzelfde doen. Beide partijen ondertekenen de laatste bladzijde en schrijven ‘voor akkoord’. Onderteken niet dat je het arbeidsreglement hebt gekregen als dat niet het geval is.
• Als je ergens aan de slag gaat, moet je meteen een arbeidsreglement krijgen. Laat je niet vangen door loze beloftes. Als men je zegt dat je dat reglement volgende week of maand krijgt, is de kans groot dat je het helemaal niet meer te zien krijgt, hoewel op je contract zwart op wit staat dat je akkoord gaat met het arbeidsreglement en dat je een exemplaar hebt gekregen. Niet tekenen als dat niet het geval is. Maar al te vaak is zo’n reglement op kleine bedrijven gewoon onbestaande of krijg je achteraf een reglement te lezen waarin absurde regels opgenomen zijn waarmee je je helemaal niet kan verzoenen. Op veilig spelen, is de boodschap!
• Als je in een 38-uren systeem werkt, kan men je niet verplichten om 40 uur te werken. Meestal mag je dan op vrijdag om 15 uur stoppen in plaats van om 17 uur of krijg je elke maand een extra dag vrij. Verplicht overuren kloppen, mag je weigeren, zeker als ze niet reglementair worden uitbetaald.
• Bij een aantal bedrijven worden overuren uitbetaald als onkostennota’s. Onkostennota’s dienen enkel als vergoeding voor werknemers als zij zelf materiaal bekostigen dat zij nodig hebben om hun job goed te kunnen uitoefenen en dat uiteindelijk door de werkgever wordt terugbetaald. Overuren moeten op de standaard loonbrief zichtbaar zijn, anders heb je ze officieel niet gemaakt. Dit heeft dus ook gevolgen voor de berekening van belastingen en extra vergoedingen.
• Er zijn vaste regels voor het uitbetalen van overuren. Voor weekendwerk krijg je ook meer betaald. Op zaterdag zou je 150% van je loon moeten krijgen, op zondag 200%. In principe moet je die uren ook op een evenredige manier als extra verlofdagen kunnen recupereren. In overeenkomst met je werkgever kan je een lagere vergoeding aanvaarden, zolang je je maar bewust bent van hoe lang je werkt en wat je er voor terug krijgt. Maar al te vaak wordt er te hard geprofiteerd van jonge, onervaren werkkrachten, vooral bij kmo’s.
• Weet goed wat het minimumloon is voor werkkrachten met jouw aantal jaren ervaring en diploma. Je kan deze gegevens gemakkelijk online terugvinden. Als je werkgever 3 Lamborghini’s heeft en 7 appartementen verhuurt terwijl jij na jaren nog steeds voor het minimumloon je best zit te doen, dan wordt het tijd om eens aan zijn mouw te trekken of om een nieuwe job te zoeken.
• Probeer zo snel mogelijk te achterhalen in welke mate je werkelijke taken overeenkomen met de jobomschrijving uit de vacature. Vaak worden er veel beloftes gemaakt – “Nu moet je je nog even hiermee bezighouden maar binnen een paar maand mag je doen waarvoor je hebt gestudeerd / wat in de vacature stond…” – die niet worden nagekomen. Je solliciteert voor iets dat je aanspreekt. Het is niet de bedoeling dat je dan een compleet andere job onder je neus geschoven krijgt.
• Ga eens na of je niet met een ‘duivenkot’ te maken hebt. Stel jezelf de volgende vragen: “Hoeveel vacatures staan er online van dit bedrijf?”, “Komen er op regelmatige basis vacatures te staan voor dezelfde posities?”, “Gaat het om een vaste groep werknemers of wordt er elke maand wel iemand ontslagen waarna er weer een nieuwe aanwinst moet worden opgeleid?”, “Hoe lang werken je toekomstige collega’s er al?”, “Zien ze er gelukkig uit?”
• Word je voldoende begeleid voor je job? Bij elke job moet je nieuwe dingen leren: nieuwe collega’s, nieuwe context, nieuwe regels, nieuw product, nieuwe software, etc. Men kan niet van je verwachten dat je alles al kan. Je moet dus bij je collega’s en/of werkgever terecht kunnen als er iets niet (goed) lukt.
• Als bediende word je niet betaald voor je middagpauze. Je hebt dan ook altijd recht op een half uur middagpauze. Er moet ook een ruimte voorzien zijn op het bedrijf om te lunchen of een pauze te nemen. Niemand mag je verplichten om verder te werken terwijl je je boterhammen opeet. De boog kan niet altijd gespannen staan. Je werkt pas optimaal als je af en toe je hersenen eens kan laten rusten, al is het maar vijf minuutjes.
• Je hebt altijd het recht om iets te weigeren als je je ergens echt ongemakkelijk bij voelt, zeker als het totaal niet ter sprake kwam tijdens de sollicitatierondes. Je hoeft niet in de spits naar Brussel te rijden als je pas je rijbewijs hebt en nog onzeker bent, je hoeft geen bestelwagen te besturen als je dat niet gewend bent en je de kans niet krijgt er eerst aan te wennen, men kan je niet dwingen om last minute een toespraak te geven in buitenland over een onderwerp waar je eigenlijk geen kaas van hebt gegeten. Natuurlijk mag het wel! Dan toon je dat je flexibel bent.
• Een contract is een overeenkomst. Dat wil zeggen dat je er allebei mee akkoord gaat. Als je op het werk geïntimideerd wordt of slecht behandeld, vernederd wordt door je werkgever in het bijzijn van je collega’s, uitgelachen door collega’s in het bijzijn van klanten, dan mag je laten horen dat je daar niet mee akkoord gaat. Een werkgever verdient je vertrouwen en respect maar hij heeft ook zijn verplichtingen ten opzichte van jou. Niemand heeft het recht om je respectloos te behandelen!
• Het is niet verstandig met iemand samen te werken die handelt in strijd met de wet. Als je bij controle plots moet liegen over je functie of helemaal je gezicht niet mag laten zien, als er plots spullen moeten verdwijnen naar de kelder dan kan je ervan op aan dat er iets loos is en dat je werkgever iets te verbergen heeft. Als je met die kennis blijft werken voor die werkgever, ben je in zekere zin medeplichtig.

Een belangrijke tip die ik kan meegeven in het algemeen bij het uitoefenen van een job waarbij je niet naar waarde wordt geschat, waarbij je niet wordt behandeld zoals het hoort, waarbij men zich duidelijk niet bewust is van jouw basisrechten, is de volgende:

“Je kan altijd stoppen.”

Het is niet ideaal als je een huis moet afbetalen of een appartement huren, als je kinderen ten  laste hebt, etc. Maar bedenk dat je gezondheid en psychisch welzijn prioritair zijn. Als je zelf stopt met een job moet je je voor de RVA verantwoorden maar als je voldoende argumenten hebt om te stoppen met je job en eventueel een doktersbriefje, is de kans groot dat je toch tijdelijk een uitkering krijgt en kan je intensief verder zoeken naar iets beters (en als het op je werk zo erg is dat je het niet volhoudt, wordt het aanbod ‘betere jobs’ plots veel groter).

Nog beter is het om zulke situaties te voorzien. Vertrouw op je gevoel. Als je eerste indruk van een bedrijf al niet positief is, is het eigenlijk maar al te gek om een contract te tekenen. En hoe vreselijk de VDAB ook wordt gedemoniseerd, die mensen werken daar echt om jou te helpen en zullen je niet dwingen om een job aan te nemen die al op voorhand gedoemd is om je ongelukkig te maken (ik spreek uit ervaring), zeker niet als je voldoende motivatie toont en acties onderneemt om een (nieuwe) job te vinden. Zij willen gelukkige werknemers de maatschappij insturen en staren zich niet blind op louter cijfers.

De beste oplossing is dus om na een erg negatieve eerste indruk te laten weten dat je toch geen interesse meer hebt. Op dat punt kan het bedrijf nog gemakkelijk een sollicitant terug uit de vorige selectieronde vissen… en wie weet voelt die zich dan weer wel gelukkig op dat bedrijf.

Meer over werk, vacatures en solliciteren?

Eerste hulp bij nieuwe job – deel 1: Solliciteren

Solliciteren kan gevaarlijk zijn

De dag van vandaag kan je niet genoeg op je hoede zijn. Het is blijkbaar niet langer vanzelfsprekend dat je als mens ook goed wil zijn voor je medemens. Elke actie die je onderneemt, elke situatie waarin je verzeild geraakt, hoe banaal of natuurlijk ook, kan gevaarlijk zijn, ook solliciteren!

Bedenk even het volgende:

• In principe kan elk bedrijf zich registreren bij vdab en een vacature online zetten.
• Bij een sollicitatie geef je een cv af, ofwel het meest complete document bij uitstek! Al je gegevens staan erin: waar je woont, waar je nu nog werkt, etc.

Ook voor solliciteren geldt dus: blijf op je hoede! Je komt de meest vreemde zaken tegen!

EEN GETUIGENIS:

“Op de vdab website zag ik een droomvacature staan:

1 REDACTRICE (m/v)

Voor het samenstellen en promoten van verschillende brochures via PC (web).

Verwacht:

• Een goed en vlot voorkomen
• Zelfstandig kunnen werken
• Vereiste studies: niet van belang
• Werkervaring: niet van belang

Biedt:

Gewoon contract van onbepaalde duur

Tijdsregeling: deeltijds – 20 uren per week, te presteren op 3 dagen

Ik reageerde nog dezelfde dag want ik wou deze job érg graag. Ik stuurde mijn sollicitatie via e-mail naar de vrouw die als contactpersoon in de vacature vermeld stond: cv, motivatiebrief en een aantal gepresteerde artikels (hoewel er stond: geen ervaring vereist, waren deze blijkbaar wel vereist). Ik kreeg snel een kort mailtje terug:

Geachte,

Gelieve ons te telefoneren op nummer x aub

Groeten

Verder geen handtekening, afzender of uitleg, vreemd. Maar in mijn enthousiasme deed ik toch meteen wat werd gevraagd. Hoewel de mail afkomstig was van een vrouw, kreeg ik de voicemail van een man te horen. Toen ik hem uiteindelijk te pakken kreeg en een afspraak kon vastleggen ’s avonds laat (want dan was hij nog op kantoor), gaf hij me complimentjes over mijn motivatie. Ik had immers al een paar keer gemaild en gebeld. Dat bewees hoe enthousiast ik was.

Na mijn eerste afspraak op het kantoor, kwam ik erg verward thuis. De job leek te mooi om waar te zijn:

• Ik kreeg veel meer betaald dan voor de job die ik toen had (+ nog tal van voordelen), hoewel mijn job toen een fulltime was en deze maar een parttime (de reden waarom de job parttime was, was: veel collega’s zijn al wat ouder en zijn op vrijdag de werkweek al beu en op maandag zijn ze nog wat moe na een druk weekend dus op maandag en vrijdag wordt er niet gewerkt)
• Ik mocht gratis met collega’s de meest spannende zakenreizen meemaken en veel gratis op zakenlunch gaan.
• Ik mocht schrijven waarover ik maar wou (als het maar aansloeg: het mocht bij wijze van spreken over tepelpiercings gaan, dat mocht ik absoluut zelf beslissen, zolang de website maar bezoekers kreeg).

Tijdens het eerste gesprek moest ik nog een extra formulier invullen met mijn gegevens: mijn lengte, mijn gewicht, kleur ogen, adresgegevens van mijn huidige werknemers, etc. Verder ging het gesprek over koetjes en kalfjes. Hij vertelde grappige anekdotes over ervaringen, roddelde over andere sollicitanten en gaf me het gevoel dat ik de job zo goed als had. Ik moest alleen nog voor een commissie verschijnen maar hij zou daar wel een goed woordje doen.

Hij gaf de indruk dat het niet uitmaakte of ik kon schrijven of niet, als ik maar flexibel en ongebonden was (er was een oudere kandidate die dat voordeel dan wel had), als ik maar gastronomisch ingesteld was en niet te kieskeurig met voedsel, als ik maar een glaasje alcohol lustte en niet weer de zoveelste vegetariër of geheelonthouder was, als ik maar bereid was om mee op reis te gaan voor de groepsspirit en om te besparen was het ook interessant als ik bereid was een slaapkamer te delen met collega’s.

Ik moest een tweede keer op afspraak komen om een sollicitatieproef af te leggen. Ik moest een website maken met software die hij zou aanreiken. Ik benadrukte dat ik websites wel kon bewerken maar dat een website hosting of housing nodig had en dat ik geen IT-er was. Ik kon niet uit het niets een website creëren. Die opmerking lachte hij weg.

Naderhand stelde de sympathieke heer voor om me aan de bushalte af te zetten. Hij moest daar toch voorbij op weg naar huis. En zo belandde ik, naïef als ik was!, in de peperdure auto van een wildvreemde. Gelukkig werd ik veilig gedropt aan de bushalte. Toen ik naderhand mijn verhaal vertelde aan mijn partner, vroeg hij zich luidop af of de man wel te vertrouwen was… Maar ik was zo verblind door de goede condities van de job dat ik me van geen kwaad bewust was.

Voor de volgende afspraak vroeg hij me of ik in Vlaanderen of Wallonië wou solliciteren. Ik was verward. Hij vertelde dat hij voor het werk geregeld naar Wallonië moest want ze hadden daar een pand opgekocht en bij wijze van inbraakpreventie moest hij daar minstens een keer per week heen om alle lichten eens aan te steken. Uiteraard vond ik dat idee een beetje eng en wilde ik in Vlaanderen op gesprek komen, vlakbij huis. Tenslotte wou ik een job dichter bij huis. Maar hij bleef volhouden dat hij geen afspraak kon maken voor mij rond het uur van mijn voorkeur tenzij ik die avond mee naar Wallonië ging. Dan moest ik er ook wel overnachten. Het was ook meteen in zekere zin een sollicitatietest, zei hij, want zo kon hij zien hoe flexibel ik was… Natuurlijk weigerde ik.

Tijdens mijn volgende afspraak bleek hij toch gewoon vrij te zijn in Vlaanderen ’s avonds. Mijn partner was niet ver uit de buurt en we hadden een uur afgesproken waarop hij gewoon het kantoor binnen zou komen. Ik was bang om terug te gaan maar bleef mezelf maar overtuigen dat de man gewoon vreemd en verward was maar vol goede bedoelingen zat. Waarschijnlijk was ik gewoon paranoïde.

Het gesprek ging weer vooral over dat reizen. Dat leek wel belangrijker dan de job zelf, ook al had hij eerder geformuleerd dat dat maar een klein aspect was van de job, iets dat slechts een paar keer per jaar voorkwam. Ik begon dus luidop mijn argwaan uit te spreken: “Ik wil gerust eens mee op reis met collega’s, zolang dit niet constant is en het beslag gaat leggen op mijn privéleven”, “Wat is eigenlijk de ‘functie’ van dat reizen? Is dat om inspiratie op te doen voor artikels?”, “Wat dóet deze organisatie eigenlijk want het is me niet duidelijk op de website…?”, “Kan je me een concréte jobomschrijving geven?!”

Het softwarepakket voor de test bleek hij vergeten te zijn. Het lag nog in zijn auto en die was vlakbij geparkeerd. Ik stelde hem voor het te gaan halen maar hij zei dat het eigenlijk niet nodig was. Hij was al overtuigd van mijn capaciteiten. Uiteindelijk besloot hij dat ik een computergenie was nadat ik succesvol een url had ingetypt en op Enter had gedrukt, iets waar hij zelf heel veel moeite mee bleek te hebben.

Ik werd hoe langer hoe onrustiger in zijn gezelschap. Ik vroeg naar credentials want ik vond online niet veel terug over het bedrijf. Hij kwam uiteindelijk aandraven met een (vermoedelijk in eigen beheer uitgegeven) horecakrant waar hij zelf in stond met een artikel en ook een Word-document met de statuten, wat op zich ook niet echt ‘bewijsmateriaal’ was. Zo’n dingen vind je zo online terug en kan je naar eigen goeddunken aanpassen.

Toen hij me vlakaf vroeg welke indruk hij maakte op mij, zei ik eerlijk dat hij nogal verward overkwam en dat ik na uren met hem praten nog steeds niet echt het idee had dat ik een duidelijk beeld had gekregen van de job en het bedrijf. Een seconde leek hij me woedend aan te staren waarop hij opnieuw een charmante glimlach boven haalde. Hij legde me nog eens uit dat het bedrijf alles wat schoon en goed was promootte, het milieu bijvoorbeeld en dat ik een nieuwe website moest maken die veel lezers zou lokken met pittige teksten zodat we partners en investeerders zouden aantrekken. De teksten moesten zelfs niets met het bedrijf te maken hebben. En ik kreeg pakken extralegale voordelen! Hij kon zijn ongeduld haast niet langer verbergen.

Ik stelde veel lastige vragen en daarop erg vage antwoorden. Toen hij ondervond dat ik het moeilijk had met zijn nadruk op het ‘reizen’ en het ‘kamers delen’ zei hij plots dat ik dat hele aspect mocht vergeten want hij zag al lang hoe ik in elkaar stak. Ik was niet het juiste type daarvoor. “Vergeet de trips”, zei hij. “Ik bied je de job aan zoals ze in de vacature stond, niets meer, niets minder”, alsof hij bang was dat ik zou afhaken. Hij vertelde me dat ik de volgende afspraak mijn contract mocht komen tekenen en ik vroeg of ik dan mijn collega’s te zien kreeg. Die vraag negeerde hij en begon over iets anders.

Ik bleef vragen stellen waaruit bleek dat ik het niet erg vertrouwde. Hij maakte een opmerking over mijn onzekere lichaamshouding. Onbewust was ik met mijn armen gekruist meer naar achter gaan leunen, alsof ik mezelf wilde beschermen… Het kon me al lang niet meer schelen welke indruk ik maakte. Deze vent was eng! Hij was erg vol van zichzelf en benadrukte bij elke vraag van mijn kant dat het aan mijn gebrek aan ervaring lag dat ik het allemaal niet goed begreep… maar ik denk dat ik het hoe langer hoe beter begreep…

Toch liet ik me een tweede keer door hem aan de bushalte afzetten. De eerste keer was ik immers voor niets ongerust geweest en hij wist dat mijn partner niet ver uit de buurt was. Onderweg vroeg hij me om advies en gaf me opnieuw de indruk dat ik veruit de beste kandidate was. Hij vertelde me dat hij een sollicitatiegesprek had gehad met een jongere sollicitante op restaurant en dat die na het gesprek in huilen was uitgebarsten. Hij vroeg aan mij of ik ervaring had met jongeren en of het drugs geweest kon zijn. Ik stond met mijn mond vol tanden en wilde gewoon uitstappen aan mijn bushalte waar mijn partner in de buurt rondhing. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest om ’s avonds samentroepende vreemdelingen op straat te zien. Ik glimlachte nog eens ongemakkelijk, smakte de deur van zijn auto dicht en hapte naar adem.

Hij had me beloofd de volgende dag te bellen om een derde gesprek vast te leggen en het tekenen van het contract. Maar ik had al lang besloten dat hij zijn job kon houden. Ik was niet van plan om nog te bellen of te e-mailen en dat deed hij ook niet. Ik heb sinds die avond nooit nog iets van hem gehoord. Ik had achteraf echt het gevoel dat ik stom en naïef was geweest en dat het niet veel had gescheeld of ze hadden me ’s anderdaags uit de schelde kunnen vissen. Ik was echt doodsbang geweest en in mijn angst had ik me willoos en kwetsbaar opgesteld.

Tijdens die sollicitatiesessies hadden we wat kernwoorden in Google ingetypt over het bedrijf. Wat vreemd was, was dat het nergens online te vinden was. Het had verschillende andere benamingen en zusterorganisaties en daar viel wel iets over te vinden maar alles wat te vinden was over het bedrijf, bleek uit dezelfde maand te dateren als de vacature, nochtans beweerde de man dat het bedrijf al jarenlang bestond! We ontdekten ook dat hij een ex-politieker was en dat was, denk ik, de reden waarom ik toch nog naar het tweede gesprek ben geweest. Hij was vroeger vrij vaak in de pers geweest en kon het zich dan toch niet permitteren iets illegaals uit te spoken?

Achteraf ontdekten we nog meer: Hij was lid geweest van Front National en was achteraf zijn eigen partij begonnen. De mensen die in het statuut van zijn bedrijf werden vermeld als medeoprichters of leden, waren mensen die ook ooit bij die politieke partij waren aangesloten. Hij had in het verleden een aantal frappante uitspraken gedaan. Zo ontkende hij bijvoorbeeld dat een percentage vrouwen thuis mishandeld werd door hun partner want, zo luidde zijn argument, “mannen zijn zo niet”. Hij was voor een verenigd België, radicaal tegen een splitsing van Vlaanderen en Wallonië maar deed wel erg racistische uitspraken in het verleden. Kortom, dit was niet het soort man waarmee je in zee wil gaan…

Achteraf gezien kon ik de volgende verdachte zaken op een rijtje zetten:

• De naam van de contactpersoon in de vacature, de naam van de man zelf en de naam vermeld in zijn voicemail waren drie verschillende namen.
• Hij kon geen sluitende jobbeschrijving geven en kon geen degelijke uitleg geven over waar zijn bedrijf voor stond, ook niets officieels dat zwart op wit het bestaan van het bedrijf aantoonde.
• De vacatures (er waren er drie in totaal) vroegen expliciet naar een ‘redactrice’, ‘secretaresse’, en dergelijke (duidelijk een voorkeur voor een vrouw dus) met daarna de overbodige m/v erachter! Werkervaring was niet belangrijk en specifieke studie vereisten waren er voor geen van de vacatures! Kortom: er werd iemand jong, naïef en vrouwelijk gezocht. Men vroeg ook expliciet naar een cv mét foto en naar een “vlot voorkomen” terwijl het ging om een job die zich voornamelijk achter een computer afspeelt…
• Alle vacatures waren voor jobs die erg goed in de markt liggen, waar veel concurrentie in bestaat en waar op korte tijd veel net afgestudeerden op af zouden komen.
• Op internet was haast niets te vinden over het bedrijf, buiten enkele artikeltjes op websites die door iedereen konden geschreven zijn (en waarschijnlijk door de man zelf, gezien de beknopte ongelukkige manier van schrijven die ik herkende uit zijn mails) en die dateerden van dezelfde maand waarin de drie vacatures waren verschenen. De artikels waren ook erg vaag! Zo werd bijvoorbeeld wel beschreven dat het bedrijf weer talloze succesvolle activiteiten had georganiseerd maar nergens vond je meer info of verslagen over die specifieke activiteiten.
• Voor een degelijke job zijn je competenties, ervaring en studies wél belangrijk. Het is verdacht als plots onnodig veel aandacht wordt besteed aan je uiterlijk, je culinaire voorkeuren en je bereidheid om een kamer te delen met collega’s tijdens een trip! Gewoonlijk is het ook niet meteen een pluspunt als je geregeld eens een glaasje alcohol drinkt.
• Het gebouw zag er niet uit als een kantoor. Het kon evengoed een kraakpand zijn geweest. De enige vertegenwoordiger van het bedrijf die ik ooit heb ontmoet, was de man zelf.
• Nadat ik mijn argwaan heb geuit, heb ik nooit nog iets van hem gehoord.
• Ik moest een boel gegevens noteren naast mijn cv die er gewoonlijk geheel niet toe doen bij het solliciteren: mijn gewicht en lengte bijvoorbeeld. Wou hij weten hoeveel handlangers hij nodig had om me in de kofferbak van zijn auto te tillen?
• Zijn verhalen waren nooit consistent. Als hij had gezegd dat ik tijdens de volgende afspraak mijn contract mocht tekenen, zei hij een half uur later dat er nog veel andere kandidaten waren en dat iedereen een vierdaagse opleiding moest volgen en er daarna nog een selectie volgde. De opleiding viel natuurlijk tijdens de werkuren.
• Het kantoor lag in een omgeving die niet meteen de reputatie van ‘veilig’ heeft.
• In dezelfde straat lag een bedrijf met dezelfde naam dat andere producten aanbood en wel veelvuldig op internet present was, een mogelijke dekmantel…
• Het e-mailadres uit de vacature was een doodgewoon telenetadres.
• De man was erg vaag over zijn eigen rol in het bedrijf. Hij was niet de bedrijfsleider maar had kennelijk wel veel te zeggen. Ik mocht ook zelf kiezen of ik als bestuurslid of werknemer ingeschreven werd. Het enige verschil was dat ik in het tweede geval meer zou verdienen…
• Voor een werknemer van een vzw zat de man er opvallend warmpjes in.
• …

Sinds deze ervaring ben ik erg op mijn hoede als er zich een vacature aandient van een onbekend bedrijf of onbekende instelling, zeker als de job te mooi klinkt om waar te zijn! Uiteraard zijn er achteraf voor alle veiligheid een aantal instanties ingelicht die erop toezien dat de gegevens in het bezit van dit hoogstwaarschijnlijk ‘nepbedrijf’ niet worden misbruikt en dat mij niets overkomt. Ik hoop dat andere sollicitanten door mijn getuigenis voortaan ook heel erg op hun hoede blijven tijdens het solliciteren!”

Naar aanleiding van deze getuigenis kan ik volgende tips meegeven:

• Het is veilig elk nieuw bedrijf en de bijhorende contactpersonen toch eerst even via Google op te zoeken.
• Bekijk zeker of de plaats van de sollicitatie niet opvallend afgelegen is of in een straat ligt met onveilige reputatie.
• Zorg ervoor dat je meer dan één persoon te zien krijgt van het bedrijf.
• Vermijd afspraken na 19 uur. Het is jammer als je een dag verlof moet nemen om te solliciteren maar het is veiliger om het overdag te doen.
• Meld dergelijke voorvallen bij de locale politie en vdab.

Uiteraard beschik ik over de contactgegevens van de getuige. Mits geldige motivatie en identificatie kunnen deze via mij verkregen worden.

Meer over werk, vacatures en solliciteren?

3-gangenmenu voor 13 euro?

Halverwege de Koninginnegalerij te Brussel kan je naar links. Bijna onmiddellijk op je rechterkant, zie je een restaurant met een bordje:

“Menu: 13 euro”

• Als voorgerecht kon je kiezen tussen Carpaccio, zalm of tomatensoep.
• Als hoofdgerecht kon je een keuze maken tussen steak peper-room, konijn, zalm of mosselen.
• Als nagerecht kreeg je iets van het huis.

Mijn eerste reactie was: “Dat klink wel erg goed. Dan zal de drank wel 3 keer zo duur zijn.” Maar uiteindelijk besloten we: “Stel dat de drank nog eens 13 euro is dan valt het nog steeds goed mee voor een driegangenmenu.” Weer fout.

• De tomatensoep was zuur.
• De mosselen waren echt slecht van smaak. Er zaten zelfs een paar mosselen tussen die duidelijk al een paar maand dood waren voor ze werden gekookt. Bij de mosselen lagen 10 knisperige frieten, druipend in olie.
• Als nagerecht kregen we een verfrommelde pannenkoek met een sterke, zurige sinaasappelstroop.

Héhé, dat viel allemaal uiteindelijk nog mee voor 13 euro he! Of niet?

• Voor een aperitief betaalde je 6 euro.
• Voor een halve liter rode huiswijn betaalde je 14 euro.
• Voor een koffie kon je 3,5 euro neertellen.

En uiteraard hadden ze geen drankkaart zodat je na wat bedenkelijk kijken uiteindelijk nog een watertje had kunnen bestellen…

Gevolg: Een rekening dubbel zo hoog dan verwacht!!!

Als je ook zo’n moment hebt waarop je gevoel je waarschuwt dat iets te mooi is om waar te zijn maar je blind vertrouwen in de mensheid houdt je tegen, vertrouw dan op je wantrouwen. Je wordt met de zoete glimlach belazerd de dag van vandaag! En dan herinner je je het etentje plots als veel minder gezellig.

2 maanden gratis?

Als je jezelf Pavloviaans wil conditioneren, zorg er dan voor dat je keihard begint te rennen als je de volgende elementen hoort in één zin: een cijfer + een tijdsindicator die duur uitdrukt + het woord ‘gratis’ of ‘korting’.

Mooie voorbeelden zijn:

• “Probeer product x 3 maanden gratis uit.”(daarna heb je een abonnement aan je been!)
• “Test nu 4 weken gratis onze …” (en met een beetje geluk heb je de kleine lettertjes niet gelezen, zeg je je proefperiode niet op binnen de x dagen en betaal je algauw volle pot voor onze producten!)
• “Een sterke korting gedurende de eerste 6 maanden”. (daarna betaal je je pas écht blauw!)

Zelfs voor een pakket internet + vaste lijn + kabeltelevisie moet je op je hoede zijn. Je betaalt maandelijks slechts 45 euro voor al dat moois maar na x aantal maanden merk je plots dat je factuur 10 tot 15 euro gestegen is. Per maand maakt dat een aardig verschil. En wat vertellen die nozems je dan? Dat ergens ieniemienie onderaan in het contract stond dat de zogenaamde ‘vaste prijs’ slechts een korting was die enkel de eerste maanden gold. Op zo’n moment heb je zin om te veranderen van provider! Maar zoals Testaankoop terecht heeft vastgesteld: mensen vinden dat te veel ‘gedoe’. Ik kan gerust een paar weken zonder vaste lijn en tv maar zonder internet? Dat is echt vervelend!

Afstandsleren en opleiding

Afstandsleren is een bloeiende markt. In onzekere tijden als deze willen mensen zich bijscholen. Steeds meer mensen weten ook pas na jaren wat ze nu eigenlijk echt willen aanvangen met hun leven en willen zich omscholen. Soms gaat het om erg drastische carrièreveranderingen: een stewardess die een kinderopvang wil beginnen als zelfstandige, een journaliste die schoonheidsspecialiste wil worden, etc. Natuurlijk wil je nog blijven werken terwijl je je omschoolt, anders kan je je huur niet meer betalen. Dus is afstandsleren erg interessant! Het aanbod is dan ook groot.

Hoewel afstandsleren steeds meer een reële optie is binnen het officieel door de overheid georganiseerd onderwijs (zoals universiteiten en hogescholen), bieden veel privébedrijven ook afstandsonderwijs aan en beloven ze een “erkend diploma” terwijl je eigenlijk een betekenisloos papiertje in je handen krijgt. Uiteraard bieden ze je een opleiding aan die ofwel veel korter duurt dan de officiële, ofwel een flink stuk onder de prijs zit van een behoorlijke opleiding.

Hier een aantal tips om je niet te laten oplichten door een semi-officiële opleidingsverstrekker:

1. Informeer je grondig op voorhand voor je iets tekent of betaalt!

• Stel dat je om medische redenen de cursus niet kan volgen, kan je dan annuleren? Krijg je dan het volledige bedrag terug? Vaak staat er in de kleine lettertjes dat je voor een bepaalde datum moet annuleren of je krijgt niets terug of dat je slechts de helft van het bedrag terugkrijgt bij annulatie. Soms garanderen ze je dat je de cursus op een ander tijdstip kan volgen “mits vrije plaatsen”. Dan kan je ervan op aan dat de cursus in kwestie zo razend populair is dat deze steeds volzet is, wat op hetzelfde neerkomt als: geld kwijt.
• Als je bij een cursus via afstandsleren een docent toegewezen krijgt die je altijd via e-mail kan bereiken voor hulp en feedback, vraag dan op voorhand of je deze persoon mag contacteren voor wat informatie. Vaak bestaat de beloofde docent niet eens. Als je een 300 euro betaalt voor een cursusje dat niet meer waard is dan je ingebonden thesis, mag je trouwens al een geniale docent als begeleider hebben opdat de cursus zijn prijs waard zou zijn!
• Check eerst of de cursus die je wil bestellen wel onmiddellijk in voorraad is. Het gebeurt maar al te vaak dat de reden waarom je zo vréselijk lang op je cursus moet wachten, is dat deze simpelweg nog niet is geschreven. Als je een cursus “met henna werken” wil volgen, is het leuk om voor de lol op vdab de vacatures voor docenten eens na te gaan. Als er dan een vacature staat voor het opleidingscentrum in kwestie voor een docent henna om freelance een cursus te schrijven, dan weet je hoe laat het is!
• Moet je naast de papieren cursus ook nog extra materiaal aankopen? Dat is vaak ook iets dat ze last minute nog terloops vermelden…
• Google! Pols naar de ervaringen van anderen.

2. Lees de kleine lettertjes!

Hoe hard ze je ook afjagen, want er staat nog een hele rij mensen te wachten en te popelen om zich te laten oplichten, je hebt het recht om alles dat je tekent volledig te lezen! Doe dat dan ook! Haal er desnoods een vergrootglas bij want er zitten altijd addertjes onder het gras. De regel is: “Als het te mooi lijkt om waar te zijn, zal er wel ergens iets niet kloppen.” Denk daaraan. Kleine lettertjes worden al eeuwen gebruikt om mensen op te lichten en hoe hard de wetgeving ook verstrengt daarop, blijf op je hoede. (Je weet: Wat ze in België ‘veel strenger’ noemen is voor het grootste deel van Europa gewoon normaal.) Het is soms echt absurd hoe ze kleine lettertjes inzetten om je te misleiden.

3. Vergelijk prijzen en voorwaarden!

• Beslis nooit meteen om een cursus te gaan volgen nadat je je hebt geïnformeerd in één opleidingscentrum. Ga minstens bij twee instanties langs en vergelijk. Inderdaad, je moet meer moeite doen dan. Maar bedenk dat het je een paar honderd euro’s kan schelen.
• Hou rekening met extra kosten! Een cursus kan goedkoop zijn maar vaak moet je verplicht nog cursusmateriaal aankopen. Denk aan een peperdure scharen- en borstelset voor een kappersopleiding bijvoorbeeld of een onmenselijk prijzige make-up set voor een cursus maquillage.

4. Verifieer de machtigingen!

• Het is niet omdat een opleidingscentrum opleidingscheques mag aanvaarden van de Vlaamse Overheid dat het ‘erkend’ is door de overheid. Bij mijn weten is Syntra naast de erkende hogescholen en universiteiten de enige door de overheid erkende opleidingsinstantie.
• Er is een belangrijk verschil tussen een diploma (vaak noodzakelijk om een functie te kunnen uitoefenen) en een attest (slechts een formaliteit, een bewijsje voor jezelf dat je een cursus of onderdeel hebt gevolgd) of certificaat (vaak een bewijs dat je de leerstof van een cursus of onderdeel beheerst maar niet altijd even gewichtig als document). Als je het doel hebt om te solliciteren voor een job met de kennis die je hebt opgedaan via een cursus, kan je best eerst informeren bij de werkgever welk document daarvoor vereist is, welke voorwaarden doorslaggevend zijn. Anders heb je uiteindelijk geld uitgegeven aan een waardeloos stuk papier waarmee je nog even ver van je einddoel staat.

5. Vraag een inkijkexemplaar!

• Je kan natuurlijk op voorhand niet inschatten of de prestaties van een lesgever je geld waard zullen zijn maar als je een papieren cursus koopt, vraag dan om een inkijkexemplaar te zien. Heel vaak worden honderden euro’s gevraagd voor een ingebonden Word-document dat het bedrijf alles samen misschien 5 euro heeft gekost en dat bovendien nog eens vol dt-fouten staat. Weet waarvoor je betaalt!

Dus wil je een opleiding volgen bij een privébedrijf, neem dan dit artikel mee als check-list en je kan met een gerust hart je opleiding starten of uitkijken naar een andere oplossing.

One ring to screw them all…

Wie van plan is om in de toekomst een tripje naar Parijs te plannen, moet ik waarschuwen voor Parijzenaars die duidelijk ‘in de ban’ zijn van ‘de ring’. Vooral op de Champs-Élysées moet je alert zijn! Toen ik deze ‘ringdragers’ in de gaten kreeg, heb ik me gelukkig niet laten oplichten.Observatie is een goed schild tegen oplichterij.

Ik merkte dit soort zwendelarij op toen ik één voet op de Champs-Élysées had gezet. Ik stak het zebrapad over aan het begin van deze peperdure winkelstraat – of het einde, voor de pessimisten – toen ik en mijn reisgezel in het Frans werden aangesproken door een uiteraard onschuldig uitziend vrouwtje dat blijkbaar net een ring had opgeraapt van de grond. Ze zei expliciet dat ze zonet een ring had gevonden – zoals we inderdaad hadden opgemerkt – en vroeg of die toevallig van ons was. Toen we ons hoofd schudden, bleef ze maar nadrukkelijk zeggen dat de ring niet van haar was en dat het wel echt goud leek! Wij mompelden iets als “Ja zeg, hou hem dan zelf als jij hem hebt gevonden; van ons is hij niet” en staken over.

Toen ik met mijn bagage stond te prutsen voor ik de roltrap naar de metro nam, zag ik het vrouwtje de ring terug op de grond leggen, deze met een verbaasde blik terug oprapen en dezelfde komedie opvoeren bij een andere toerist. Ik had wel een vermoeden gehad dat er iets niet in de haak was door haar opdringerig gedrag, maar toch viel mijn mond open.

Een paar dagen later probeerde een man precies hetzelfde trucje maar wij waren al voorbereid en liepen hem straal voorbij terwijl we hem in de voor hem onverstaanbare Nederlandse taal dingen toeriepen als “nee, laat ons gerust” en “jaja, dat trucje kennen we al”. Het was ook exact dezelfde gouden ring!

Is dit een afleidingsmanoeuvre? Zit een beetje verder iemand anders te wachten om er met je bagage vandoor te gaan? We zullen het wellicht nooit precies weten, maar het kan niet veel goeds betekenen. De boodschap is dus: neem geen gouden ring aan van een vreemde. Tenslotte leerde Frodo ons al wat voor zware verantwoordelijkheden en bittere gevolgen met het accepteren van een ring samen gaan.